Historia Szkoły

Szczegóły

Odsłony: 22574

Początki historii naszej szkoły, sięgają początków XX wieku. W 1905 roku Emilia Szteinbokówna odziedziczyła jedną z najlepszych żeńskich pensji w Warszawie, która mieściła się przy ulicy Elektoralnej, a później przy ulicy Mazowieckiej 12. W 1919/20 r. szkoła została przemianowana na Państwowe Gimnazjum i Liceum Żeńskie nr 13. Patronką szkoły została Emilia Plater. Gimnazjum i Liceum Żeńskie im. Emilii Plater uważane było za jedną z najlepiej prowadzonych i postępowych szkół żeńskich w Polsce okresu międzywojennego. W latach trzydziestych, pod Warszawą, w Zalesiu Dolnym, wybudowana została letnia siedziba Gimnazjum i Liceum. Pełniła ona funkcję zielonej szkoły. Poszczególne klasy pod opieką wychowawców przyjeżdżały tutaj na dwutygodniowy wypoczynek.

W czasie II wojny światowej w 1944 r., kiedy warszawski budynek Liceum i Gimnazjum im. Emilii Plater uległ zniszczeniu, siedziba szkoły została przeniesiona do Zalesia Dolnego. Szkoła funkcjonowała na tym terenie do roku 1967, kiedy to została zamknięta przez ówczesne władze. Głównym powodem zamknięcia "Platerówki" był jej charakter i długoletnia tradycja. Szkoła była kuźnią opozycji wobec ówczesnej władzy i systemu. W latach 1945-67, czyli w przeciągu 22 lat swego istnienia w Zalesiu Dolnym, szkoła wykształciła 922 absolwentów, z których większość ukończyła studia wyższe. Od 1967 r. w siedzibie "Platerówki" mieścił się Zespół Szkół Zawodowych, a od 1980 Zespół Szkół Ekonomicznych. Dnia 1.09.2002 r. powołano do życia Zespół Szkół nr 2 im. Emilii Plater, przywracając w ten sposób dawne imię i tradycje.

Aktualnie w Zespole Szkół Nr 2 im. Emilii Plater mieści się 3-letnie Liceum Ogólnokształcące oraz 4-letnie Technikum Hotelarskie.

Niezwykle burzliwe były również losy sztandaru "Platerówki". Sztandar został ufundowany przez Koło Rodzicielskie w 1919 roku. Doświadczył ciężkich losów wojennych w czasie oblężenia Warszawy i okupacji hitlerowskiej. Po Powstaniu Warszawskim, po spaleniu siedziby na ulicy Mazowieckiej, sztandar wyciągnęła z gruzów na podwórku pani Halina Głąbińska-Lisowska. Oddała go Przełożonej, dr Emilii Szteinbokównie, która na początku 1945 roku zaczęła już organizować Gimnazjum i Liceum Koedukacyjne im. Emilii Plater na terenie Zalesia Dolnego.

Po niesprawiedliwym i okrutnym usunięciu Przełożonej w roku 1950 z Zalesia, sztandar na rozkaz ówczesnych władz miał ulec spaleniu. Miejscowy palacz Stefan Pona ocalił go i po kryjomu przekazał go Przełożonej, która przechowywała go w Krakowie, aby po kilku latach oddać go pod opiekę Zofii Florczak, drużynowej XV Drużyny Harcerskiej im. Tomasza Zana. Następnie kolejno sztandar przebywał w mieszkaniach Marii Krukowskiej, Marii Lenartowicz i Krystyny Mayerowej. Nawiązanie kontaktu z "Zalesiakami" (tak nazywane są szkolne roczniki po 1945 roku) już po likwidacji w 1967 r. szkoły im. Emilii Plater, zaowocowało między innymi renowacją sztandaru, przede wszystkim dzięki Zbigniewowi Buremu i Adamowi Osińskiemu.

Sztandar czekał cierpliwie, aby powstała szkoła imienia Emilii Plater. W ostatnim okresie opiekunem sztandaru był Jacek Jagielski. W tym czasie ze względu na swoje dziejowe przeżycia, sztandar uczestniczył tylko w najważniejszych uroczystościach. Wreszcie, we wrześniu 2002 r. powstała długo oczekiwana szkoła i byłe wychowanki warszawskie przekazały swój ukochany sztandar z jego obowiązującym hasłem "W JEDNOŚĆI SIŁA" młodzieży oraz gronu pedagogicznemu jako symbol łączności obu szkół im Emilii Plater.